Opmerking
Versie 1
De filosoof Diogenes die in de stad Sinope geboren was, leefde al lange tijd in Athene. Er bestaan vele legendes rond hem.
Hij wilde niets bezitten omdat hij de rijkdom minachtte. Hij was gewoon te zeggen : "Wie veel verlangt, zal altijd ongelukkig zijn. Gelukkiger zijn zij, die niets nodig hebben." Daarom was hij tevreden met de allergrootste armoede. Slechts kledij die zijn lichaam bedekte, een bord om van te eten en een beker om uit te drinken vond hij voor zich noodzakelijk. Maar nadat hij een jongen voedsel met zijn handen zag eten en water uit zijn handen zag drinken, gooide hij zelfs zijn bord en zijn beker weg. Hij had zelfs geen huis, maar hij woonde het hele jaar door in een ton.
Toch beschouwden de Atheners Diogenes als een wijs man; daarom waren ze gewoon hem over vele zaken te raadplegen. Op een keer is hem gevraagd : "Wat levert die armoede jou op ?" Hij zei : "Armoede maakt me
Er wordt zelfs verteld dat, terwijl de zon brandde, hij door de straten wandelde met een lamp in zijn hand. Nadat de burgers vroegen wat hij aan het doen was, zei hij : "Ik zoek een mens, maar ik kan er geen vinden." Toch zongen de Atheners hem veel lof toe : nadat een kleine crimineel zijn ton had vernield, boden ze de filosoof een nieuwe ton aan.
Op een zekere dag wenste Alexander, de koning van Macedonië die met veel gezellen naar de stad was gekomen, de beroemde filosoof te zien. Hij zei : " 'k ben Alexander, een groots koning." Diogenes antwoordde : "'k ben Diogenes, Hond." "Waarom word je hond genoemd ?" vroeg de Macedoniër. "Omdat ik kwispel naar iedereen die me iets geeft, blaf naar wie wegkijkt en misdadigers bijt." De koning, die zijn vrijgevigheid wou tonen, zei tegen de filosoof : "Oh Diogenes, wens een cadeau, eender welk ! Dat wat je wenst, zal de Macedonische koning jou geven." Toen zei de filosoof, die voor zijn zorgeloos en beschermt me ; ik wordt niet gekweld door achterdochtigheid of angst, want ik ben bereid om alle valsstrikken van het lot te ondergaan. Maar de dwazen die alles vrezen en enkel achterdochtig kunnen zijn, leiden een leven van angst."
Een vriend die hem dit vroeg : "Wanneer moet een wijze eten ? " kreeg als antwoord : "Als hij rijk is, eet hij wanneer hij wil ; als hij arm is, eet hij wanneer hij kan. "ton zat en van de zon genoot : "Ik wens, koning, dat je een beetje uit mijn zon gaat staan." Toen loofde ook Alexander de wijsheid van de vastberaden man.
Er wordt beweerd dat Diogenes op 90-jarige leeftijd, zijn leven heeft beëindigd door zijn adem in te houden.
Opmerking
(Oude versie)
De filosoof diogenes, die geboren was in de stad sinope, leefde gedurende vele jaren in Athene. Veel vermeldenswaardige daden en uitspraken zijn over hem overgeleverd. rijkdom minachtend wilde hij niets bezitten.hij was gewoon te zeggen: ' wie vele zaken begeert,zal altijd ongelukkig zijn. gelukkiger zijn degenen die aan niets behoefte hebben.'daarom was hij, tevreden met de grootste armoede. Hij was van oordeel dat alleen een kledingsstuk om zijn lichaam te bedekken,een bord om te eten en een beker om te drinken nodig voor hem waren. nadat hij echter een jongen voedsel met zijn hand had zien nemen en water uit zijn handen had zien drinken, gooide hij ook zijn bord en beker weg.hij had zelfs geen huis maar woonde de hele winter in een vat. toch beschouwden de atheners diogenes als een wijs man; daarom waren ze gewoon hem over veel aangemlegenheden te raadplegen. eens werd hem gevraagd :'waarom is armoede nuttig voor jou ?' daarop zei hij :'armoede bevrijdt mij van zorgen en ze beschermt mij, noch door achterdochtig te zijn, noch door te vrezen word ik gekweld, want ik ben bereid alle hinderlagen van het lot te ondergaan. dwazen echter, die alles vrezen en voor alles achterdochtig zijn, leiden een leven in angst.' aan een vriend die hem vroeg:'wanneer moet een wijze eten' antwoordde hij: ' als hij rijk is, eet hij wanneer hij verlangt;als hij arm is , eet hij wanneer hij kan.' er is zelfs overgeleverd dat hij bij klaarlichte dag , terwijl hij een lamp in de hand hield, in de straten wandelde.toen zijn medeburgers vroegen wat hij deed,zei hij:ik zoek een mens,en ik kan er geen vinden. toch kenden de atheners hem veel eer toe: toen een jongen zijn vat gebroken had, boden ze de filosoof een nieuw vat aan. op een dag verlangde alexander, de koning van macedonie, die met veel gezellen de stad in was gekomen, de beroemde filosoof te zien.ik ben alexander, zei hij, de grote koning.ik ben diogenes, de hond, antwoordde hij. om welke reden word je hond genoemd? vroeg de macedonier. omdatik voor iedereen die mij iets schenkt, kwispelstaart, maar naar degenen die mij iets weigeren blaf en de misdadegers bijt. de koning, die zijn vrijgevigheid wilde tonen, zei tot de filosoof :diogenes, wens een geschenk! wat je wenst, zal de koning van macedonie jou geven. daarop zei de filosoof die voor zijn vat was gaan zitten en van de zon genoot : ik wens , koning, dat je een beetje uit mijn zon gaat . daarop prees alexander de wijsheid van de standvastige man. er is overgeleverd dat diogenes op 90-jarige leeftijd zijn leven heeft beëindigd door zijn adem in te houden.